BAHAR YANIĞI
Olmuşum aşkın müebbet sanığı
Bir yüce Allah bir de benim tanığı
Yüreğimde koca bir bahar yanığı
Sönmedi, söneceğe benzemiyor
İnsanı insandan seçip ayırmak
Haklıyı yerip haksızı kayırmak
Yetim hakkıyla karın doyurmak
İnsanlıksa eğer ben insan değilim
Aşktan sevgiden usanıp bıkmak
Sevdanın ne tadını buldum
Ne de ondan kaçıp kurtuldum
İnan ki burama kadar doldum
İntizar mı etmiştin bana anne
Gençlik nasıl geçti bilmiyorum
Şerefi namusu hiçe sayan
Haram lokma ile doyan
İster erkek, ister bayan
Bana uzak dursun, işim olmaz
Boş yere lâf sarf etmem
Düşün
Gecenin bir yarısı
Karanlık ve ıssız
Ürperten baykuş çığlıkları
Başının üstünde sorti yapan yarasalar eşliğinde
Kısa ve yumuşak adımlarla
Bana hep böyle eller gibi mi bakacaksın
Bir kez olsun gülmeyecek mi yüzün
Baktıkça içime ağılar mı katacaksın
Bir kez olsun gülmeyecek mi yüzün
Unutuldum hepten kesildi haberim
Binlerce insanla karşılaştım
Kendimi anlatmakta hiç bir sıkıntı yaşamadım.
Görünenle bilinen yeterliydi
Fazlasına ne gerek vardı ki.
Nasıl bir iz bıraktım kaygısına hiç düşmedim
Bu konuda bir çabamda olmadı.
Ey yüce Rabbim
Aklımın ucundan bile geçmez
İsyan değil
İsyan değil bu yaptığım
Sadece sen iken
Diz çöküp yalvarıp taptığım
Sabah sekizde açıp
Gece on ikide kapadığım dükkanda
Masa başında tutamıyorum kendimi
Adını koyamadığım
Tarif edemediğim
Bir bekleyiş var içimde
Saydıkça sanki günler geri gider
Kader isyanımı duydukça inat eder
Kem talihim tuymuş elimden yeder
Mutluluğa doğru gidemiyorum
Hasretin üstüne hasret katıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!