Adam olmak çok zormuş, hele de bu zamanda,
Fakat istifa edip çocukta olunmuyor.
Biraz garip değil mi? En ideâl adamda,
Muhakkak adamlığın bir yanı bulunmuyor!
Adamın ya kafadan noksan birkaç tahtası,
Ya da çenesi düşük veya midesi delik.
Galiba mahsus böyle imal etmiş ustası,
Tam olsalar vermezler birbirine metelik.
Kimi hırsız, çalmakta üstündür diğerinden,
Kimi bir hayli salak değil işin farkında.
Kimi tembel, yangın var desen kalkmaz yerinden,
Kimi de kâra geçer başlattığı yangında.
Düşün ki, hep mükemmel olsalardı insanlar;
Kim, kimin kapısından geçimini sağlardı?
Şimdikiler “biz adam olmayız” diye ağlar;
Belki onlar da “adam olduk” diye ağlardı!
Bence ne adam olmak kolay, ne de olmamak;
Şaşırdım ikisinin ortasında velhasıl..
En doğrusu bu derin mevzulara dalmamak;
Nasılsa perde iner, sona erer bu fasıl!
27.08.1979
Kayıt Tarihi : 11.9.2014 11:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!