Adamın ardı karanlıktı,
Gözleri yaşlı...
Gurur yüzüne yapışmış,
Gözyaşlarını saklamıştı.
Adamın elleri narindi,
Sevecendi,
Nasıl aydınlıktı gece
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
Devamını Oku
Yağmurun ıslak sessizliğinde
Yapraklarla örtünmüş kuşlar
Aklımızda edepsiz düşüncelerimizle.
Ambalajından çıkmamış umutlar,
asi bir ruh, özgür bir düşünce, ama hedefsiz bir şiir gördüm san ki...........
Adam
Adamın ardı karanlıktı,
Gözleri yaşlı...
Gurur yüzüne yapışmış,
Gözyaşlarını saklamıştı.
Adamın elleri narindi,
Sevecendi,
Dosttu elleri...
Fakat o eller bir silahı tutuyordu şimdi.
Görenler; namluyu kime çevirmiş,
diye merak ediyordu.
Oysa namlu kendine dönüktü
Kimse farketmiyordu...
Adamın dudakları
hayattan intikam almaktaydı.
Sıyrıldığı karanlıktan,
Bir ışığa koşmaktaydı...
Adam yalnızdı,
Ardı karanlıktı...
Ama gene de gözleri
Hala umutla parlamaktaydı.
Adam sırtından yüklerini attı.
Silahına;
Sevgilisine sarılır gibi sarıldı,
Ve tetiği çekti...
Mermi, karanlığa isabet etii...
sıkmadı şiir.
okudukça
okumak istedim onu
...
saygımla
...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta