Adamın ardı karanlıktı,
Gözleri yaşlı...
Gurur yüzüne yapışmış,
Gözyaşlarını saklamıştı.
Adamın elleri narindi,
Sevecendi,
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
asi bir ruh, özgür bir düşünce, ama hedefsiz bir şiir gördüm san ki...........
Adam
Adamın ardı karanlıktı,
Gözleri yaşlı...
Gurur yüzüne yapışmış,
Gözyaşlarını saklamıştı.
Adamın elleri narindi,
Sevecendi,
Dosttu elleri...
Fakat o eller bir silahı tutuyordu şimdi.
Görenler; namluyu kime çevirmiş,
diye merak ediyordu.
Oysa namlu kendine dönüktü
Kimse farketmiyordu...
Adamın dudakları
hayattan intikam almaktaydı.
Sıyrıldığı karanlıktan,
Bir ışığa koşmaktaydı...
Adam yalnızdı,
Ardı karanlıktı...
Ama gene de gözleri
Hala umutla parlamaktaydı.
Adam sırtından yüklerini attı.
Silahına;
Sevgilisine sarılır gibi sarıldı,
Ve tetiği çekti...
Mermi, karanlığa isabet etii...
sıkmadı şiir.
okudukça
okumak istedim onu
...
saygımla
...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta