Adalet…
Bir terazidir belki,
Ama kim tutar teraziyi?
Eli güçlü olan mı,
Yoksa gücün ağırlığını bilip
Eğilmeyen mi?
Güç, güneş gibidir —
Yakabilir de, aydınlatabilir de.
Ve normlar…
İnsanlığın gölgesinden doğan
Kırılgan yasalar,
Vicdanın ve korkunun ortak çocuğu.
Bir şehir düşün —
Kuralın sesi duvarlarda yankılanır,
Ama adalet, o sesin ötesinde
Bir kalbin nabzında atar.
Çünkü güç, ne kadar parlasın,
Haklı olmayı garantilemez.
Bazen adalet,
Sessiz bir vicdanın yalnızlığında bulunur.
Bazen de bir fısıltıdır,
Gücün gürültüsüne direnmeye çalışan.
Ve anlarım:
Normlar, zamanı giyen elbiseler gibidir,
Ama adalet çıplaktır —
Ne çağın süsüne, ne çıkarın rengine boyanır.
Belki de adalet,
İnsanın güce rağmen
Doğruyu seçme cesaretidir.
Ve işte o an,
Zayıf bile güçlüdür,
Çünkü hak, o anın sessizliğinde parlar.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 14.11.2025 17:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne çağın süsüne, ne çıkarın rengine boyanır.
tebrik ederim, şiir denemez ise de güzel ve çok iyi niyetliydi...
kırmızı kadife perde,
kapat pencereni rüzgâra...,
aşk, sana demediklerini bırakmadılar,
ah,
ey aşk;
varsın desinler,
sunarım kızıl ve kenarda kalmış güllerimi ben,
tenha yüreğine…,
bir küfür gibi doldu içime
kavuşup/ayrılmamız hekimim,
keramet eblehlerine postnişin atarım ikimizi de,
ki içimde uğuldayan ötenazi,
ne olur sus sus,
ah;
yeryüzüne indi aşk,
bozulmasın bu akid…,
ki şimdi aşk sen;
piç misin…,
yetimhane avlusuna,
iri taneli yağmurlar yağıyor…
mavi gözlü kızıl saçlı çilli çocuk,
yastığından boncuklar topluyor,
ah aşk,
küçümsediler acımı,
ölümler var, savaşlar, açlık ve...,
nasıl üşüdüm bir bilsen, nasıl;
yokluğunda...,
baktığın kalp içlerimde,
dağ gölleri buz tutuyor,
mevsim bir günde değişti ve,
hangi göç,
kanatsız bir göğe yükselir…,
TÜM YORUMLAR (1)