kısacık bir çocukluktu uzun uzun hatırlanan
clementine'nın gözleri ışırdı rüyalarımızda
oranın bütün uzaklığında hıçkırığa dönüşen
ilgilerin seslenmeyişiydi adım
adım yaratıldığında kimbilir neye susuyordum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?