Açtım Perdelerini Yalnızlığın

AÇTIM PERDELERİNİ YALNIZLIĞIN

Ne zaman, bir ‘sevgilim’ düşse dudaklarından,
Sonsuz sevgilim dolar kulaklarıma.

Yatağı kuru bir nehirdim;
Kuru, kupkuru...
Aynalarla barıştım önce.
Kimsenin bilmediği, ayna ile benim aramda bir anlaşma;
İmzalarımızdır görünmeyen sırlı yüzüne saklı...

Şimdi bulduğu yeni nehir yatağına sığmayan bir sudur yüreğim;
Deli dolu çağlayan.
Köpükler içinde düşlerimi taşıdım ve hayallerimi, sana geldim.
Sana geldim, yabani bir kısrak gibi
Sana geldim, bütün özlemleri tüketmiş bütün ayrılıklara veda etmiş...

Doğan yeni bir sabahı doldurur gibi odaya, açtım perdelerini yalnızlığın.
Gözlerimde yeni bir sevda,
Gözlerimde ışıklar,
Yüreğimse, papatya kokan bahar sabahlarında doğum sancılarındadır...

Sarmaşık gibi sarındığım bu sevda içinde;
Ne zaman seni özlüyorum, kapatıyorum gözlerimi.
Yanıma geliyorsun