Acizlik hazinesi Şiiri - Yakup Aşık

Ahh nur yüzlüm sen ne yüce gönüllüsün
Ben toprakta kurtlanmış çürümüş
Erimiş Paslanmış demirdim
sen bana elmas gibi değer verdin

Sana öncesinde hiç yaşamadığın ne acılar yaşattım yinede beni kapından kovmadın. O kadar yokluk içindeyken bile Bir kere olsun nefsimi hoş etmeden gönül sarayından elimi boş göndermedin

Ahh gülyüzlüm sen ne yüce gönüllüsün
Bana duyguların en güçlü ve en kıymetlisi olan. varlığın sebebi sevgiyi daima hatırlatıp yaşattın

Ben nefsimin heva ve hevesimin uğruna ruhunu hapis tutan bedenine tuzaklar kurup şehvetimi doyururken sen merhametinle beni kaybolmaktan kurtarıp şefkatinden beni hiç mahrum etmedin

Kaderime sana bin yıllık kölelik yapmak yazılsa arzularına varlığımı feda ederken hissetiğim güzelliğin karşılığında hizmet süremin azalmasından korkar sonsuza kadar seni hoşnut etmenin gayretiyle yanıp kül olmak isterim

Ahh gözlerine kurban olduğum sen bir zalimin işkencesinde inim inim inler haldeyken bile dayanılmaz sancılar ve karşiliğı hiç birşeyle ödenmiyecek bedellerle doğurduğun yavrularını şefkatinle emzirip doyurmanın derdindeydin bense senin bu acizliğini fırsat bilip bir akbaba gibi tertemiz duygularını kullanıp seni nefsimin ve şehvetimin oyuncağı yaptım

Yinede sen bana hiç haketmediğim ikramlarda bulunup gönül sarayından bir insana verilecek en güzel yeri verdin

Sen Yavrularını doyurmak için sahibinin Allah olduğu bedenini feda ederken ben o bitmiş tükenmiş acılar içinde kıvranmanı görmezden geldim nefsimi tatmin etmek uğruna beni sevmeni kullanıp acı çeken parçalarını şehvetime haz eğlencesi yaptım bir çakal gibi acizliğininden ve parçalanmişlığından faydalanmanın derdine düştüm sen bunları bildiğin halde beni hiç kırmayıp varliğindan lutuflarda bulundun benden hiç bir talepte bulunmaksızın acımasız ve bencil isteklerimi daima karşıladın

Senin hakkını ödemek için gösterdiğim çabada bile bendeki hakkın azalmak yerine hep çoğaldı ben aç bir sırtlan gibi acımasızca dişlerimi bedenine her geçirdiğimde sen gözlerimin içine merhametle bakıp şefkatle beni sardın bütün ömrümü kendimi kirleterek geçirdim kendi kirime ve çirkinliğime ben tahammül edemezken sen beni gönlüne aldın gözyaşlarınla kirimi ruhumdan söküp aldın senden iyilik ve güzelliğin dışında bir şey görmedim

Sendeki sevginin merhametin şefkatin yüce gönlünün kadrini kıymetini değerini bilemedim ruhundaki bir damlanın bile hakkını veremezken birde kalkıp sana tüm bu sevgiyi merhameti şefkati verenin asıl kaynağına membağına talip oldum ilk yaratılırken yaptığım cahilliği ve zalimliği yine yaptım yerlerin ve göklerin göze almaya korktuğuna yine talip oldum meydana çıktım sevgisine talip olmak cahilliğine düştüm can çıkarda huy çıkmaza delil oldum seni hakkıyla sevmeye ruhumda asla güç bulamamamın çaresizliği ve acizliği içinde sürekli kıvranıp duracağım çünkü ömrüm boyunca bu çaresizlik ve acizlikten daha güzeline rastlamadım görmedim duymadım

Ykp/ 16/03/2025
Mandalina en güzel senin elinde kokar