gel otur soframa
sevincinle otur
sevincinle ye / doy
acını sona koy
acınla gelme
sevincinle / söyleşinle
ışığınla / gülüşünle gel
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Sim Z.H.Aziz hep yaptığız bu deyilmidir!
içimizdeki acıları sancıları gizlemek
dudağımızın kenarında küçücük bire tebessüm
mutluluk işareti deyildirki bu acının içimizdeki sancını işaretidir anlayan anlar anlamayan mutlu sanar çok güzel ve anlamlı bir şiir okudum teşekkürler
merhaba...demekki acısını saklayamayan,o acılar içinde neseli gözükebilen insanlara açık sofralar...ama bu biraz acısını saklayıp karsındaki insanı mutlu etmeye çalısmak olmuyormu...
eğer / sancılı yüreğini acısında bırakıp
oynayabiliyorsan en büyük neşeyi
hep benim soframda doy emi
hani oynayabiliyorsan...güzeldi...düsündürüyor ve yorum yaptırabiliyor...ne güzel yazmıssınız...teşekkürler...iyi aksamlar dliyorum size efendim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta