Kandiller erir nefesinin buğusuyla çöl olur denizler
Ah-u zarda intihar eder kelebekler
Açamaz güller hüzzamın makamıyla
Yeşertemedik biz bigane gönülleri acılarla
Ateşler damlar zamandan, vadiler oluşur ovalarda
Duymaz mısın taşları, sükunet dahi yok oldu onlarda!
Goya’nın bakışında kuzgunlar uçuşur göklerde
Taşıdınız dünyayı omuzunuzda , ağırladınız zulmü beraberinde
Nasıl hissetmediniz bunları arada yok ki bir demirperde ?
Kayıt Tarihi : 15.12.2025 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!