Adem Yıldırım - Acıdan düş Konağı den ...

Unuttuk mu, sünger mi çektik hayallerimize?
Hani yalnız kalsak da hayallerimizin peşinden koşacaktık, ayrılmayacaktık izlerinden, sürüklenip gidecektik hayatın içinde bizi çektiği yöne. Hiç bir engel alıkoyamayacaktı aktığımız yoldan, hiç soğumayacaktı, hep sıcacık ve taze kalacaklardı.

Şimdi ufacık bir taş yönümüzü değiştirmeye yetti. Hayaller umudu yaşatmak için değil miydi? Yıkmak, kurmaktan daha kolay oldu. Ağır mı geldi yoksa kendi kurduğumuz hayalleri taşımak? Çok mu zor biraz ümitlenmek, böyle mi zor şartların adamı idik biz?

Elinden şekeri alınan çocuk bile, şekerin hayalini kurar. Üşüyen yorgan, aç olan ekmek,
Kardeşlikleri kanıt yapsak da yüreğe eşitlenmiyor hayalle acı bu bedende…