Dediler ki: “Ölecekmişsin! ”
Öylesine kurulmuş bir cümle gibi,
Kolayca çıkıverdi ağızlarından.
İki dudak arasında,
Başıma yıkıldı dünya.
Seninle unuttuğum ölüm,
Yine seninle yanımda...
Anlara sığdırdığımız onca mutluluk için,
Şükretmem mi gerek şimdi?
Seninle gelen hayat,
Seninle mi gidecekti?
Asıl garip olan,
Sana ömür biçenlerin,
“Allah’tan umut kesilmez” demesiydi.
Bense,
Bizden kesmedim umudu,
Bir hafta daha eksildi, kalan zamanımızdan...
Beyaz önlük giymiş gerçek,
Acı bir reçete yazdı.
Demek ki,
Böylesine bir mutluluk,
Bedelsiz olamazdı!
15-6-2003
Nazan DanacıoğluKayıt Tarihi : 3.7.2003 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
vedat danacıoğlu
gülümsüyorlar....
ali arslan
http://www.ciltug.com/
http://www.tugcanhotel.com/
gülümsüyorlar....
ali arslan
http://www.ciltug.com/
http://www.tugcanhotel.com/
TÜM YORUMLAR (4)