Dallar veda ediyor, yıllarca dost bildiği ağaçlara
Umutlarım tükeniyor, sevgiden, aşktan yana
Dertler sıralanıyor hayatımda, hep peşi sıra
Gözlerim kan çanağı misali, düşleri solmuş dünyamda.
Bir gün görsem seni, ruhumu teslim etmeden
Ellerin, ellerim ile birleşse gökyüzünde.
Kim demiş sana, vazgeçerim diye senden
Sevgini yaşatıyorum, mevsimler geçtikçe kalbimde.
Gün geçtikçe, yeşeren umutlarımı kaybediyorum
Bu karanan, ışığını benden alan dünyada
Geçen onca güzel günü, tek bir satıra sığdırmaya çalışıyorum.
Hediye ediyorum bu koca yaşamı, taşır mısın sırtında?
Çektiğim acılar kadar acı değil, omuzlarına yüklediğin
Bilirsin, sana acı çektirmek huyum değil.
Güneş doğacak elbet, biraz sevin.
Seni bekleyeceğim, buluşacağımız güne değin.
Huzuru bulmak için, uzaklara gidiyorum
Geride seni, sevgimi bırakıyorum.
Gözyaşım bir şelale gibi akıyor, durduramıyorum.
Huzuru bulmak için, uzaklara gidiyorum.
Kayıt Tarihi : 1.5.2020 23:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!