Şimdi sensizliğin satırlarına yazıyorum yokluğunu.
Her harfte biraz sen,
Her boşlukta biraz hüzün gizli.
Susmak acı…
Ama susturulmak,
İçinde kopan fırtınalara ağıt yazmak gibi.
Kalemim bile çekiniyor artık senden,
Yokluğunun ağırlığına dayanamıyor.
Ne zaman seni yazmaya kalksam,
Mürekkep kuruyor,
Cümleler yarım kalıyor.
Bir bembeyaz sayfa seriyorum önüme,
İçimi dökmek istiyorum sonsuzluğa,
Ama ne içim kalıyor anlatacak kadar diri,
Ne de kelimeler…
İlham bile senden vazgeçmiş gibi.
Gözlerimle yazıyorum artık,
Geceleri uykusuz, sabahları sessiz…
Sana dair ne varsa içimde,
Suskunluğun gölgesinde büyüyor gizlice.
Bil ki;
Bazen en çok anlatmak isteyen,
En çok susandır aslında.
Ve ben…
En çok susarak seni yazıyorum şu an.
Kayıt Tarihi : 5.8.2025 14:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!