Gecenin karanlığında yankılanan sesler,
eski anıların gölgesinde hapsolmuş kalbin,
derinliklerine düşen yağmur damlaları gibi,
umutları sularken, hayal kırıklıklarının sarmaşıklarla sardığı duvarlarda yankılanıyor;
nerede, nasıl kaybettik biz bu masum gülüşleri, parıldayan yıldızların altında hayatı paylaşırken.
Mevsimlerin döngüsünde kaybolmuş ruhum,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta