Sırtımda ademle havadan kalma
Taşıması zor, ağır bir yük
Donup kalmışım tek ucu tutan
Eski bir asma köprü üstünde
Çıkışı yok, girişe sırtım dönük
Aklımda Nuh’tan kalma bir soru
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta