Aç Gözlü İnsan Şiiri - Mustafa Hamiş

Yoksulluğa düştü yanımdan ayrılmadı,
Gece gündüz yanımdaydı,
Her gün soframdaydı,
Aç gözlü insan.

Günlerimiz kardeşçe geçerdi,
Bizleri canı gibi severdi,
Ona buna överdi,
Aç gözlü insan.

Zaman geldi zengin oldu,
Değişik dostlar buldu,
Onlara sofralar kurdu,
Aç gözlü insan.

Bizi yanından kovdu,
Eski günleri unuttu,
Helal haram demeyip yuttu,
Aç gözlü insan.

Zannettiki hayat böyle,
Parası olana söyle,
Gelmez gitmezdi eve,
Aç gözlü insan.

Mustafa yaşadı bu insanlarla,
Hayatları kurulmuştu yalanlarla,
Dostlarına tepeden bakanlara,
Aç gözlü insan.