Abdullah Yaşar Erdoğan Şiirleri - Şair A ...

ŞU KEFEN

Düşmüştü bir rahme, bir nutfe,
Suret verilmiş orda cenine,
Dokuz ay karanlık bir yerde,
Güneş görmek ister bu cenin.

Gözleri görmeyen bir adam,
Yaklaştı yanıma.
Sordu;
Nerede benim dünyam?
Sanki girdi kanıma.
Nereden geldi?

Ebü’l-Hasan A M İ R İ
D. H. 3... – Ö. H. 381 (992)

Hicri üçüncü asır başında doğmuştur,
Hayatı hakkında fazla bilgi yoktur,
Nişabur’lu hatırı sayılır aileye mensuptur,

Bana hayatı cennet bildirsen,
Gönül bahçesinden güller dersen,
Ufkun ötesinden selam söylesen,
Duymaz bu garip terk edilmiştir.

Kalbimi ferah kılsan sevemez,

İBN – İ ÜMMİ MEKTÛM (ra)

Abdullah İbn-i Ümmi Mektûm ki,
Gözleri görmeyen ilk sahabi.
Kays İbn-i Zâide’nin oğlu olup,
Küçükken kaybetti gözlerini.

NE OLDU BİZE

Ramazan Bayramını tatlı eyledik,
Kurban Bayramını mangaldan bekledik,
Kandillerimizi de simitten eyledik,
Ne oldu bize gardaş, bize ne oldu?

Ey Türk evlatları,
Unutma ecdatlarını,
Nasıl feth etti dünyayı?
Oku, oku Türk çocuğu.

Sendedir İslâmiyet,

Ben; düşünmüyorum artık;
Ne gelmişi, ne geleceği!
Geçmişi düşünmek kalıyor bana,
Ona göre yön vereceğim dünyaya.

Sıkıntı verende, sıkıntı giderende O’dur.

(Uhud Şehitlerinden, Can Şehidlerim: 7)

Mus’ab bin Umeyr (RA)

Kureyş’in asil ve zengin ailesinden,
Zenginliği hem babadan, hem annesinden,

Sokağa çıktım, birden ürktüm.
İnsanları telaş içinde gördüm.
Hepsi de bir koşuşturma içinde,
Dünya telaşı sarmış insanları,
Çeşit çeşit dertli insan gördüm;
Kimi koşturur, işine yetişmek için,