Yıl bindokuzyüz doksan yedi ve kainat durdu
İnsan olmayı kavga sanan bir ömür duruldu
Başladı herşey yeniden insan kendini okudu
Minnetarım sana sevgili Abdullah babam
Bana İkrayı öğrettin kendimi okumayı
Sev dedin bildim gerçek sevmeyi
Gitmek. Bir hançeri inceltip
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Devamını Oku
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Gönül dostu; Gönlünüze sağlık. Kutlarım. Selamlar...
Bana İkrayı öğrettin kendimi okumayı
Sev dedin bildim gerçek sevmeyi
Riyasız olmalı insalık vede sevgi
Öğrettin bana Abdullah babam
EVET MISRALAR VE YÜREK HARİKA FAKAT BEN BAZEN BU HALİMDEN KURTULABİLMEYİ YA DA METANETLİ OLABİLMEYİ İNSANLARDAN HİÇ BİRŞEY UMMADAN YIIKILMADAN SEVEBİLMEYİ İSTİYORUMBİLMEM HAK NASİP EDER Mİ SAYGILAR
S.A Bu şiirleri yazan Abimin biliyorum kiii Hepsini en içten duygularla yazıyor. Allah onun bu samimi duygularını daim eylesin
güzel bir şiir vefanın en güzel örneyi tebrikler saygılarımla
sen sen olmazsan sana yardım ulaşmaz..ve gelen yardımın farkına varmazsın. bilmelısın ki kendimiz olmazsak yaşam anlamsızlasır..tebrıkler.özlemlerini ileriye bakarak gider.
Allah hepimize öle bir üstad yol gösterici nasib eder inşallah
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta