Günün ilk ışıklarında kulağıma bir ses geldi.
Beni huzura davet ediyor sanki
Bir yanımda da Benim uyanmamı engellemeye çalışan beni oyalamaya çalışan bir fısıltı his ediyorum.
Doğruldum çağrıyı algılamaya çalıştım.
Beni huzura, kurtuluşa davet ediyordu anladım. Namaz ve niyaz isteniyordu benden
Bütün yalnız oturuşlarımı toplasam sessizliğin hakim olduğu uçsuz bucaksız bir kalabalık olur
Kıyamet kopar meydanın da yalnızlığımın
Bakanın gözleri bahar açışımı görür.
Henüz sonuca erişememiş denklemlerin x' leriyle boğuşurken çözüm masası gibi görür beni kalabalıklarım
Ruhumun alnına terleri dökülüyor yorgunluğumun
Damla damla yağıyor yıllar hayatıma yaşımı büyütüp ömrümü kısaltıyor
Yollarıma dikenler serpiyor ayaklarımı zayıflatıyor
Birer birer dökülüyor ömür ağacımda ki yapraklar
Köküm kalınlaşıyor uzağım yakın oluyor.
Baharım azalıyor, ruhum bedenime büyük gelmeye başladı kaldırmaya mecal bulamıyorum.
Yüküm artıyor, gücüm azalıyor
Yol almak istiyorum bu zamanımdan çocukluğuma doğru
Hiç bir tesise uğramadan, yaşanmışları görmeden gözlerim kapalı.
Son durağım, bir sabah vakti annemin okula gitmem için uyandırdığı olsun.
Ve hiç aklıma düşmesin bu anlarım uyanınca.
Çoraplarımı giymeyi beceremediğimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!