Geceleri geç geldiğim vakit Babam da merak edermiş
Annem böyle derdi böyle bilirdim hep Şimdi ise ıssız Karanlık bir daracıktayım ve bundan babam da haberdar.
Üzerimde tabiat, içimde özlem ve babamın çaresiz haykırışları sadece ben duyabiliyorum bunları
Babalarda ağlarmış biliyorum artık.
Kar yağışı sükunetinde gönlüm
Beyazlığı ruhumu lif lif ödünç alıyor.
Fırtınalar kopuyor geçmişimde.
Baharlar gün gün tükendi ömrümden.
Yarınlarımı kışlar tehdit ediyor.
Benim bugün ölmem lazım.
Koca şehir gözlerini yummuş bana
sokaklarında ki karanlıkları üflüyor yüzüme
Tutsak etmiş gibi beni
Nereye yönelsem zincirlenmiş gibi yollarım
Kollarım ayaklarım ve yüreğimin mecali kalmadı
Aklım hırçınla göz yummuş bedenime acizliğinden.
Ömrümün buğulu yıllarındayım. Odam yalnızlığın siyah sis karanlıklarında mahkum. Yorgunluklarım fakir düşürüyor mecalimi; umudum ise zamanın hızlı koşmasından besleniyor.
Adımlarımdan iz bırakmadan geçmişimin sokaklarında yürümek istiyorum.
Yıkılan duvarlar var önümde engel oluşturuyor, örmeliyim.
Taşların altında ezilen, yapraklarından soyunan papatyalardan özür dilemeliyim.
Maviliklerinde sonsuzluğu simgeleyen gökyüzünün ilk defa bu kadar ağır geldiğini his ediyorum.
Sırtımda taşıyor gibiyim.
Yürüdüğüm de adımlarım yapışıyor yere
güç yetiremiyorum akışına zamanın
Nerede hazin bir şarkı duysam takılı kalıyor yüreğim
Ben bir memleketin evladıyım
toprağı vatan kokan
Rüzgar esintisiyle huzur fısıldayan
Bayrağında Hilal ve yıldız barıştıran
Turnalarinda dedemin ögütlerini duyuyorum.
Evet uğrunda kanların oluk oluk aktığı memlekete sevdalıyım.
Silmek istiyorum geçmişimden beni.
Yürüdüğüm sokaklarda ayak izim kalmasın.
Silinsin amel defterimden işlediğim günahlarım,
Kimsenin zihninde hatıram yer etmesin.
Bir annem bilsin beni, bir de babam.
Gök yüzü mavi olur muydu?
Dünya tanırmıydı eksenini ?
Ya da insan tutunur muydu yaşama olmasaydı Aşk.
Bu içimiz de alev topu gibi büyüyen özlem nedir ?
Hayatı yaşamak avuntusu veren Aşk değil midir ?
Aşk yarası ölümcül olmalı.
Nasıl toparlanacak yıkılan hayaller?
Nerede teskin olacak özlem fırtınaları?
Esen rüzgardan bile enfeksiyon kapmalı.
Aşk yarası ölümcül olmalı.
Yere kapanıp çaresizlik prangaları arasında nefessiz kalmaktan, yolun ortasında mecalin sönmesinden iyidir.
Ne samimi bir dostmuşsun
Nereye gitsem benimlesin bırakmıyorsun beni
Gelmiyorsun gaflete bir an bile
Hep yarinlarla tehdit ediyorsun bastıra bastıra ağırlığını
Yemeğime el koydun, suyumu çaldın ve uykularımı ihlal ettin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!