Mumun aydınlığına gizlenmiş ölüm
Saati unuttum sen aklımdasın
İpe giden gururumdur bilirim
Suçumu unuttum,sen sorarmısın?
Yar bu ne biçim bir hikaye
Gülmek yok,mutluluk yok
Efkar dolu fikirler soluyorum gecelerime
Bu nasıl bir işkence
Yarası günahından çok
Ağlamak istiyorum gençliğime kanmadan
Bize yakışıyor be dostum!
Kezzap yanığı ayrılıkların ardından çığlıklar
Can kafesin soluksuz kalması
Böyle sevdadan yana vurgunlar
Gece vakti yeni yetme şair ağlaması
Bizi biz yapan bunlar
Yüzün düşmüyor gölgelerime artık
Sahiplendiğim hiçbir şey bana ait değil
Bir yol göster sana giden geleyim
Şimdi sende böyle surat asmışken
gitmeliyim
Korkularım var
Sanki senden ayrı düşmenin bedeline yetmeyecek nefesim
Kundakta unuttum saadet özlemlerini
Sanki yok gibi ayrılık denilen bu hançerin sağ bırakma ihtimali
Bu yara kapanmazlığını kapatmış üstüne
Sahteye ve yalana çalan her şeyi sen aşklarında saklamışken
İşte böylesi kaldım Gülşen
Bir kelime daha söyleyemiyorum
Ruhum gözlerinin kuşatmasında
Donuklaştı bakışlarım
Sen şenşakrak gülüyorsun
Bense sana sürgün oluyorum...
Issız yalnızlığımı aynalara bıraktım boylu boyunca
Gözlerin bedenimi zangır zangır titrettiğinde durdu kalbim
Bir sana ama gözlerim neye yarar ki ağlamayınca
Züleyhanın Yusufunu ruhunda arayan beynimdir bilirim
Heyhat! Yusuf kadar çaresiz Züleyha kadar günahkarım
Elmamıdır,buğdaymıdır yediğim bilmeden çektiğim azap
Gururumu krallara sattım
Demet demet sevgi istedim yerine
Öbek öbek senden verdiler
Aşk ektiler heryerime
Ne yaradır bu sevgi
Çıkmaz benden sonsuza dek
Bir umut belki de ufukta ki sis
Bir sevda belki de içimde ki his
Seni gördüğümde duyduğum sevinç
Şu karşı dağları yıkar belki de
Bir volkan gibidir yakar belki de
Nedir bunca eziyet,seni sevmek mi günah?
Birgün seni de vurur,beni vurduğun silah
(18,08,2005)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!