Gülü gül içinde kaybeden ben
Seni kendi içimde kaybedemiyorum sevgili…
İçimden bir aşkla taşıyorsun
Seni kaybettim diyorum soranlara ama biliyorum
Sen hala kalbimde yaşıyorsun
Sonra keman sesi düşüyor aşkların bittiği yerden
gönlümü içine attığım gülü
gül günü elimden alma be gülüm
feryadımda yokolmayan büyülü
aşkını başıma salma be gülüm
müddet biçilmiyor aşkın ömrüne
Arkamda bir anne duası bırakıyorum
Bak gidiyorum.
Uzak olmalı bana,sana yakın her ne varsa
Bildiğin şarkıları unutmalıyım
Bilmediğin bir rüyaydım sevgilim
Ve bir türlü anlamadığın
Sen şu kollarımdan gittiğin zaman
Ardından misafir ölümüm gelir
Sen umutlarımı çiğneme aman
Sonra neşem gider,zulümüm gelir
Sen varsan varımdır,sen yoksan firar
Bir şarkı düşüyor dudaklarımdan
Biraz uzağa doğru,yakalaması güç,sözleri belirsiz
Tınısından adını tanıyorum,peşisıra notaları çalınmış
Bir tek adını hatırlıyorum dua bilerek tekrar ettiğim
Gözlerim kapaklanmış gözlerine,yüreğimde unutulmuşluk
Bir şarkı düşüyor dudaklarımdan
Kırgın ve yaslı ayrılıyorum
İstemeden terk ediyor ellerim ellerini
Kanlı bir hayata başlıyorum
Koynumda uyutacağım gözlerini
Düşümde sana döneceğim
Ben mum yakıyorum
Odamdaki hayalini görmek için
Ürkerek kaçırma sevdanı uzak diyarlara
Her gece kapına gelen ziyaretçinim
Mum ışığında
(06,09,2005)
Mumun aydınlığına gizlenmiş ölüm
Saati unuttum sen aklımdasın
İpe giden gururumdur bilirim
Suçumu unuttum,sen sorarmısın?
Yar bu ne biçim bir hikaye
Gülmek yok,mutluluk yok
Efkar dolu fikirler soluyorum gecelerime
Bu nasıl bir işkence
Yarası günahından çok
Ağlamak istiyorum gençliğime kanmadan
Sulusepken bir şair haykırışıydım
Gecenin kuytusunda
Şiir tadında ayrılıklardı
İlk öpen dudaklarımı
Aklıma her geldiğinde
Elimi mum ışığına tuttum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!