Şiirlerde şairlerin özün'den,
Fıtratına işlenmiş sözün'den
Ol deyi yetti varlığa serpilmesi,
Onun şanı ne yücedir, hükmün'den
Özüme Nur'u kabiliyeti vuruldu,
Araf'ta kalırım bazen,
İki dünya arasında,
Ruhum sıkılır burada,
Beden ise sanki semazen,
Başımı döndürüyor bu dünya,
Yerler gökler O’nun kudretinin temsili
Ne eşi olur, O’nun ne ortağı, nede emsali,
Âlemde, Derin bir sessizlik, Serin bir suskunluk
İşte teslimiyet ve zikriyet, O’na olan tekbirleri.
Çatı katındayım, Parlayan bir yıldızla bakış bakışa
Pencereme karlar doldu,
Açılmıyor tüm kapılar,
Evladıma damga vuruldu,
Kapanmıyor kızgın yaralar,
Hak, adalet bilmeyene
Kin, nefreti silmeyene
Aç, yoksulu görmeyene
İnsan denmez, ne denir ki?
Hatice Olkuner. Şiirinden bir kesit.
Dört Arkadaş gece düşmüşler yola,
Sanmışlar menzil yakındır, üflemişler muma,
Karanlıkta kalınca sapmışlar yoldan,
Kabe aşkı için yanıyorlarmış amma,
Seher vakti olunca varmışlar Şama,
Er olanın temeli sağlam olmalı,
Mümin görünen, Mümini aldatmamalı,
Üç beş kuruş için ahiretini yakmamalı,
Bak işte Dünya malı dünyada kaldı,
Emri hak gelince Recebim yolculuğa çıktı,
Attım kendimi rüzgârlara,
Yaşammış hayatmış,
Umurumdamıki bu dünya,
Kalsam buralarda ne fayda,
Delice essin de, Fırtınalar kopsun,
Rahmet akıyor yeri ıslatan yağmura,
Bulutların arasından sızan damlalara,
Gök gürlüyor başımıza yıkılırcasına,
Şimşekler çakıyor üstümüze düşercesine,
İnsanın ise Gözlerinden Rabbi için yaş akıyorsa,
Hop dedim dinle bir sözümü
Nereden bilirsin tohumun özünü
Bak gör salkımdaki üzümü
Boşa mı yaratıldı sanırsın Allah'ın öküzü,
Ne söylersem söyleyeyim sana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!