Her perşembe sabahı vagon tıkırtısında Yastığımdan alıkoyar başımı 7.15 trenine dikilir gözlerim
Korna sesleri ve "sen" naralarıyla beklerim umutlarımı
Burkulur usulca sol yanım ve deymeden uzaklaşırım camdan
Yine bir duman alır odamın tavanını
İçmeyecektim şunu, içmemeliydim
Bekleyenlerin hasret gözyaşları ve dinmeyen özlemlerine inat başım yine yastığıma kavuşur
Aptalca ümitlenirim
Şemsiye yapımcıları
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan
Devamını Oku
ıslanmaktan
tek kişiyi koruyacak genişlikte
kesince kumaşları
yağmur değil
yalnızlıktır yağan




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta