Her yağmur yağışında korkuyor ve ağlıyorum.
Evet,mezarındaki çiçekleri sulamaya da korkuyorum,
Üşütürsün belki diye.
Gözümün gördüğü böcekleri elimle kovuyorum,
Sana zarar gelmesin diye.
Dört mevsim aynı anda yaşanıyor sanıyorum.
Sonra sonra aklıma geliyor:
'' Ölürse ten ölür,canlar ölesi değil'' diyen
Haldun Taner.
Bir zaman sonra üzüldüğümle kalıyorum.
Yaslıyorum sırtımı,
Rahat ederim belki diye korkuyorum.
Nefes alıp verirken suç işlemiş gibi,
Yemek yerken kul hakkı yiyorum sanıyor,
Yine korkuyorum.
Bir karara varmalı biliyorum.
Ya hep ya hiç olmalı, hissediyorum.
Bunları yazarken farkediyorum ki,
İnsan var olmamışken nasıl 'hiç' olur,
Anlayamıyorum.
Kayıt Tarihi : 6.9.2025 23:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ilk şiirim 'Yarim' deki bahsettiğim aile dostu kaybı üzerine yazıldı bu şiirde. defin sırasındaki, onu seven insanın o an ki düşünceleri, yakarışı ve kahroluşu..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!