kalıplaşmış birkaç sözcük
duvarlara çarparak döndü
çoğalarak,
anlattı hayatımı...
bir fısıltıydı,hiçti,ummandı umursamaz tenim
kopan çığlıklar ürkütmüyordu
bakışlar yolculukta
ama,
eskimiyordu ayakkabılarım...
serin haziran akşamıydı
yoktun....
dolunayın denize yansıyan aksi,
günbatımının rengi,
kemanımdan çıkan nağmeler,
hani
birlikte ağladığımız notalar...
kırgın kemanın sustu,
bense hicrandayım tellerinde,
notaları yazılmamış bir şarkıyım
kemanım lal dokundurmaz,
kadehimdeki son damla,
acımadan döven rüzgar,
yırtılmış fotoğraflar,
yıkılan duvarlar,
hiç tanımadığım gölgeler,
ve...
karşımda suskun kemanım...
ezilmesin diye yere basmıyor
eskimeyen ayakkabılarım....
Kayıt Tarihi : 24.9.2006 17:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
O ZAMANA KADAR YAŞAMININ HER ANINDA YANINDA VE DESTEĞİN OLACAĞIM.....
KENDİMİ HİÇ BU KADAR ÖZEL HİSSETMEMİŞTİM
ÇOK TEŞEKKÜRLER...SEVGİLER...
eskimeyen ayakkabılarım
Kücük adam fakat akli büyük,sana bravo diyorum ayricada ben den tam puan geliyor kutluyorum.
baki selam.
Ibrahimoglu Halil
Sanırım sen Şair doğmuşsun İbocan.
Derslere ara vermek yok tabiki, amma şiir yazmak derslere manide değildir. Böyle devam, Bir gün Adını her yerde duyacagım ŞAİR İbrahim PAMİR ( İbocan ) diye İnşallah.
Yolun açık kalemin ve yüreğin daim olsun.
Harika bir şiir. '' Kırık Keman ve Eskimeyen Ayakkabilar'' haa.
sevgiler ve başarılar.
Mehmet Ali DEMİRCAN
TÜM YORUMLAR (4)