şehirler geçiyorum
hepsini bir otobüsün veya trenin camından izliyorum...
şehirler geçiyorum...
gözlerinde mavi olan çocuklar görüyorum...
burunlarını eskimiş kazaklarının kollarınına silen çocuklar onlar
hepimizin bildiği ve hepimizin umursamadığı çocuklar...
şehirleri güzel yapan yaban çiçekleri...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta