23 Temmuz Şiiri - Nurettin Kar

Bir akşam siren sesleri geliyordu
gemi limana yanaşıyordu
biniyordum içine
başlıyordu o uçsuz bucaksız yolculuk yine
vakit daralıyor
hayat kısalıyordu bir bakıma
ben ne yapardım onsuz bilmiyordum
tek bildigim
şimdi yolcuydum
gemi birazdan kalkacaktı belki
düşlerimiz başladıgı yerde
bitiyordu gibi
her neyse
boşver duygulanmaya ne gerek var ki
vay be bu kadar basitmiydi
bırakıp bilmeden yolculuk etmek
sen aldırma sözlerime
bak duygulandın yine
sil şu gözyaşları
vakit daralıyor
şimdi gitme faslı
haydi hoşçakal
kendine iyi bak
sil artık şu gözyaşları
elbet buluşacak bu bedenler
ahiret vakti
ulan ne çok sevmiştik birbirimizi
bu kardeşim bu bacım demiştik
bu da sevdigim demiştim
ve seni sevdigimi bir daha itiraf etmiştim
bir gün beraber gitmiştik
beraber ıslanmıştık o yagmurda
denize amors bakışın
ve bana gülüşün
ve benimde gizlice aglayışım
hiç aklımdan gitmiyor
yagmurda hissetirmiyordu zaten gözyaşları
şimdi ayrılma vakti
yıl 2007
23 temmuzdu
hem doğdugum
hem de öldügüm gündü
ayrılmıştık
işte o gün kefene sarılmak istedigim gündü
ölüm sırası gelmiş geçmişti bile