19. Sone
Ey obur zaman, körelt aslanın pençelerini,
Ve bırak tıkınsın dünya kendi şirin evlatlarını;
Azgın kaplan çenelerinden çek o heveskâr dişi,
Ve yak kendi kanında uzun ömürlü Anka’yı;
Geçip giderken oluştur neşeli ve üzgün mevsimleri,
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta