Bu sabah pencere Tuna nehrine açılıyor. Şehir bembeyaz, Tuna yeşil. Çatıların kenarlarında
devasa, fildişi buzul sarkıtları. Herhangi biri düşse bir gergedanın kalın derisini bile
kolayca deler geçer. Aklıma İstanbul ve çocuklarım geliyor. Endişeyle - şimdi yanlarında
olmalıydım- diye diye düşünürken, İstanbul'lu şairleri ve onların engin yüreklerini ekliyorum
usuma. Şairistan'da mutlaka ama mutlaka göz kulak olacaklardır; şehrimin her köşesinde
iklimlere inat yeşeren çocuklarıma... Yinede delip geçiyor sarkıtlar gergedan derisinden daha
ince ruhumun bir yerlerini...
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta