Onur BİLGE
“Mavi Gözlü Güvercin,
Kıyıda köşede kalmış, eprimiş bir beyaz perdedir tükenmekte olan hayatım. Üstüne gölgeler düşer, belirli belirsiz. Gelenin gidenin bir süreliğine yaşattığı siluetler, film misali. Değişen kişilerle değişik sahneler…
Epeydir ortalıkta sürünen, astarı çıkmış eski bir yağlıboya resim gibidir yüzüm. Her tanıştığım bir şeyler çiziktirir, boyar bu tuvale. Herkesten bir şekil, bir renk kalır hatıra. Birinin boyasını ya da boyamasını beğenmez diğeri. Biri çizer, biri siler, çıkaramazsa kazır biteviye. Astarın kiri vurur yüzüne, yüzeyi pürüzlü kalır. Her darbede farklı figür, farklı renk… Üst üste konturlar, kat kat boyalar, hep engebeli zemin… Delindi delinecek! Döküldü dökülecek! İyice eprimiş, canından bezmiş!
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
