Onur BİLGE
“Defter’im,
Bizim kızlar bir heves aldıkları hatıra defterlerine ne yazacaklarını bilemediler. Başladır birbirlerine verip, birer sayfasına hatıra birkaç söz yazdırmaya… Defterler elden ele dolaşmaya başladı. Bilmem onları hayatları boyunca saklayacaklar mı, yoksa birkaç yıl sonra lüzumsuz eşyalar gibi yırtıp atacaklar mı? Çeyiz sandıklarının dibine indirmeyeceklerinden eminim.
Sen de benim defterimsin. Ben de sana yazıyorum. Mutlaka hiç bilmiyorsun ama derdimi çekiyorsun. Hep sana hitap ediyorum. Olanı biteni diyorum. Her aklıma geleni yazıyorum. Sonra da kendime kızıyorum. Ne olacak yazınca sanki? Açılacak mı okunacak mı? Yayınlanacak mı? Binlerce adet basılacak mı? Yurt sathına dağılacak mı? Ünü dünyaya yayılacak mı?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta