Onur BİLGE
“Aklımın Jetonu,
Bünyem şoka girmiş palamut gibi… Sabah güneşle kalktım, başladım tahtalarla uğraşmaya, akşama kadar başımı kaldırmadan çalıştım. Öğleye doğru bir kahvaltı ettim, ona kahvaltı denirse… Üç beş zeytin, çay, ekmek… Arada su içmeye bile doğru dürüst vaktim olmadı.
Zaten aklımda fikrimde o içinden çıkamadığım soru… “Akıllı kimdir? Akıllı kimdir?” Düşünmekten kafam ambale oldu. Aklımım Jetonu! Sen olmadıktan sonra nasıl çalışsın benim aklım! Yarım aklım vardı, onu da sen aldın!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta