çok uzaklarda olan hayaller ülkesinin çocuklarıydık.bütün sevinçlerimiz elimizden alınmış aşklarımızı ormanlarda bırakıp çok uzak olan ülkelerden göç etmiştik kendi ülkemize.Herşey değişmişti gökyüzü mavi diyebilmek için geri dönmüştük.Şarkılarımız vardı notalarını hiç bilmediğimiz...sözlerini unuttuğumuz bir şarkıydı zaman notalarında sarhoş olduğumuz...kadınlarımız vardı başka coğrafyalarda unutuğumuz...dirilip ve ölen arkadaşlarımız vardı ve hayallerimiz...hepsi bir düş gibi yıkıldı...çıkardık bütün resimleri albumlerden hepsini yaktık...o kadar umutsuz o kadar yalındı ki aşk gösterişsiz bir oyun gibi geldi...
şimdi acı bir keman sesi duyoyorum
içimden sürgünden ve göçlerden gelen çocuklar geçiyor...hepsinin ağzında bir marş ellerinde kadınların eli...sevişmek için geliyorlar bu ülkeye yarattığımız kumdan kaleleri olan bu ülkeye...
söylesinize
bugün anneler günü annem beni unut
evde acılar koynuna yangelip yatmış
inadına giyin sen de mayısa batmış
yürü sokakta çocukların düşü aksın
nerdesin,ne yapıyorsun bilemem sana ulaşmak ki o kadar zor degil ama ben sadece iki cümleyle yetinip sana böylesine uzak kalmayı tercih ediyorum.güzel sohbetlerimiz oldu,güzelde konuşuyorsun lakin biz seninle karsılıklı oturmus bir cay icmis bile degiliz.ama icmis kadar da olduk paylasımlarla..hoşca kal.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta