Onur BİLGE
Mavişim,
Yağmur yüklü bulutlar gibiyim. Ara ara yağarım, sulu sepken… Gülümseyerek uğurladığıma aldırma siz İzmir’e giderken. Şaka yollu su da dökmüştüm, arkandan. O su da ne ki! Ne yağmurlar yağdırdım ardından! Sararan gönlümü yeşertmek için… Yeşil halılar sermek için basacağın yollara… Bir kış sonu yine bahar getirmen için dünyama… Gökleri yerlere indirdim!.. Kararan ruhunu yeşertmek için… Bembeyaz papatyalarla, al gelinciklerle karşılamak için seni. Yenilemek için ilgimizi, sevgimizi. Tamamlamak için muhteşem hikâyemizi…
Hayat olduğu gibi kabul ediyordu beni, ben de onu itirazsız… Benim için her gün başka bir masal yazıyordu. En güzel masalım Mavişim olmuştu. Değerin dünya kadardı, gidince dünyanın beş para etmediğini öğrendim acı acı…
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta