Onur BİLGE
“Mavi Dünya’m,
Senin en anlamı yerlerin, gözlerinle ellerindi. Ellerin ancak vitrinin camına yapışarak seyrettiğim can alıcı bir oyuncaktı, bedensel varlığın gibi… Dokunamadığım, uzaktan görebildiğim, ulaşılması imkânsız görünen… Bakmalara kıyamadığım, seyrine doyamadığım, dokunamadığım… Aklımı alıyordu! Varlığın, başımı döndürüyordu. Her hücren her hücremle eşleştirilmiş gibiydi. Her hücreni her hücremde hissediyor, her birinin titreşimlerinin toplamıyla sarsılıyor, tir tir titremekte olduğumu hissediyordum. Dışarıdan anlaşılacak diye ödün kopuyordu!.. Ellerimi nereye gizleyeceğimi bilemiyordum! Sesim dahi fena halde etkileniyordu. Titremesine mani olamıyordum. Sen, deprem gibi bir şeydin benim için. Şimdi artık artçı depremlerle sarsılmaktayım, aklıma her gelişinde, hayalin gözlerimin önünde her belirdiğinde…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta