Onur BİLGE
Dışarıda kıyamet kopmuş, herkes ayağa kalkmıştı. Fakat Mahir’in hiç umurunda değildi. Elinde bir kitap, karıştırıp duruyordu. Son zamanlarda sayılara fena takmışı. Hepimiz onun için endişeliydik.
“Yapma bu kadar ya! Yakında kafayı yiyeceksin! Biraz etrafına bak! Dünya kırış kıyamet! Hayat dazıradazır…” dedim.
“Şu yaratılanlara bak! Bunların hepsinin sayısını bir bilen var, biliyorsun. O hafıza nasıl bir hafıza! Her şeyi ölçüyle yaratmış ve her şeyin hesabını biliyor. Hem bunları bilmek için bir eğitim almadan, kendiliğinden… Düşündükçe aklım oynayacak diye korkuyorum. Sonra da istikbalimden korkuyorum! ”
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta