Anne rahmine düşen ikiz kardeşler,
Haftalar birbirini izlerken gelişirler.
Etraflarında olup bitenleri hissederler.
Birbirlerine hep aynı şeyleri söylerler:
Burası ne kadar harika, burada hayat var!
Anneyle bizi bağlayan bir kordon var.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
