Suskunluğum Şiiri - Orhan Bektaş

Ömrüm bütün teslimiyetiyle hazırlanırken akşamüstlerine
Gece siyah perdelerini çekerken göz kapaklarıma
Şiirlerin susup sarhoş şarkıların coştuğu vakitlerde
Neden benim de suspus olduğumu anlamadın

Yokluğun o keskin zemheri gibi sardıkça cismimi
Ya gidersen korkusuyla uyandırmamak için seni
İçimdeki çocuğun nefesini söndürdüm
Ruhumun yorgunluğu ayrılıkları kaldıramaz diye

Sen gidersen türkülerin ağıtlarında
Benim de gökyüzümde kalmasın mavilik
Irmaklarıma vursun kuraklığı çöllerin
Ve hiçbir yeşil açmasın gönül vahamda
Ve kara bir ölüm yazılsın şehirlerin istasyonlarına

Artık sessiz ağlamalar dinlemeyeceksin
Ya da gülmeyecek hiçbir musalla taşı
Ve ormanlardan yükselmeyecek bir daha kuşlar
Yaralar merhem bulamayacak kadar derin
Ben öyle susacağım ki kuruyacak bu nehir

Bir yangın kavuracak ekin başaklarını
Ve sen gidersen güneşi görmeyeceğim
Öleceğim bir çocuğun avucundan düşer gibi…
Ne olur Susmama izin verme
Uzat ellerini son kez bu melal denizi boğmadan beni…
28.05.2019