Biz
Hepimiz
'Dünya' sahnesinde oynanan
'Hayat' adlı oyunun
Milyarlarca figüranından biriyiz.
Bazen yönetmenimiz
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Üstümüze düşen rolleri ,hakkı ile oynamaktır çabamız.Perde kapanıp ışıklar sönene kadar.Aslolan ne kadarında yüzümüzün güldüğüdür.Hürmetlerimle.
Yüzünü güneşe çeviren insan, gölge görmez. (Helen Keller)
sözleri geldi aklıma.Şiirinizle ne kadar doğru orantılı bilemem ama aslında hepimiz kendi hayat oyunumuzun başrol oyuncularıyız.Sahnemizin o parlak ışıkları oyun bitene kadar hep devam eder.Bazen oynadığımız oyun daha doğrusu bize verilen rol hüzünlü sahneler içerse de yeni bir senaryo yazılana kadar ve rolümüz değişene kadar o ışıkların altında yaşarız.Dilerim Yere hiç düşmez gölgemiz.
Bir kez daha kutluyor saygılarımı sunuyorum
Yazan kalem ,yazan yürek hep ışıklar içinde var olsun.
Kalın sağlıcakla,kalın sevgiyle ve tam puanımla.
Harikasın Muhterem Üstadım Tek kelimeyle harika..Bittim bu anlam yüklü satırlara.. Evet Işığı almamız gerekenden alırsak o ışıkla ışık oluruz ve gölgemiz hiçbir zaman yere düşmez.Nemutlu böyle olabilenlere.
Tebrikler+Ant.
Selam, sevgi ve saygılarımla..
Dünya sahnesinde sergilenen hayat isimli oyunda rol, herkes için ayrı ayrı biçilmiştir ve her oyuncu kendine biçilen rolü oynarken hayat sahnesinde başoyuncudur...Özel yetenek ve rolüne sahip çıkıp onunda ötesinde kendinden oyuna birşeyler katmak isteyenler ise dünya durdukça bu sahnenin üstünde kalırlar, gölgeleri hiç yere düşmez....
Kutluyorum güzel çalışmanızı sayın Ünal Beşkese...
Sn. Ünal bey,
Satılarınızda, farklı bir uyanışın büyüsünün dizelere vuran şiirsel yansımasını duyumsadım..Kutlarım, saygı ile.
kutluyorum yürek sesinizi tebrikler yazan kalemi
Ünal bey
Aslında doğrusu
En tepedeki Büyük Işığın tam dibinde durmaktır
Ve ışığı ondan almaktır,
Onunla aydınlanmaktır
Orada, dimdik durdukça biz,
Işık oluruz kendimiz
Ve perde kapanana kadar
Yere hiç düşmez gölgemiz.
hayatin kurgusuydu siiriniz...yüreginize saglik..tebrikler
sevgi ve selamlar :)))
insanı ve yaşamı güzel tasvirlemişsiniz kutlarım.....
Bazen yönetmenimiz
Küçük bir replik verir bize,
biz o repliklerde sevgiyi hüznü aşkı sevadayı ve ayrılıkları yaşarız..oyun kuruludur her zman ve biz oyuncular üzerimize verilen rolü tamamlar sahneden çıkarız...işte o zman hayat perdesi bizim için kapanmıştır...yeni oyunlara perde açmak üzere....yüreğinize sağlık üstad....
Bazen yönetmenimiz
Küçük bir replik verir bize,
'Sahne Işıkları' çevrilir de üzerimize,;
Kimimiz
Kendimizi 'Baş Aktör' zannederiz.
Kamaşıverir gözlerimiz,
Küçülür gözümüzde çevremiz,
Kimseleri görmeyiz.
Sonra, yalpalar,çarparız sağa, sola
Tökezleriz,
Devriliriz,
Düşeriz.
Ne güzel anlatım, hayatın özeti gibi..ışığın hep daim olsun şair dostum..10 puan ve listem...Ufkun YAREN
Bu şiir ile ilgili 30 tane yorum bulunmakta