Zulüm Geliyor Şiiri - Erbil Pozam

Gündüzlerim anlamsız, akşamlarım efkârlı,
Gecelerim karanlık, zaman geçmek bilmiyor.
Yârinden ayrı kalmış garip gönlüm yaralı,
Gözlerim ufuklardan bir teselli bekliyor.

Ağaçlar gelin olmuş, kırlarda çiçek açmış,
Benim gözüm görse de, gönül gözüm görmüyor.
Küçük kuş yuvasına üç yumurta bırakmış,
Yârin hayali yoksa duygum hiç depreşmiyor.

Beşparmak Dağları’nı kekik kokusu sarmış,
Dağı kıskanan deniz bembeyaz köpürüyor.
Benim gözlerim ise karşı kıyıya dalmış,
Puslu görünen kara, yâre yaklaştırıyor.

Şair iyi tanışır gurbet denen illetle,
Fakat yârin özlemi onla kıyas tutmuyor.
Hayal erişemezken onun güzelliğine,
Bulup da uzak kalmak bana zulüm geliyor