Zulam Yine Sensizlik Şiiri - Yorumlar

Vur vurabildiğine, vurul vurulabildiğine ile geçen tüm zamanları inkâr edemesek de gözü yaşlı günleri yaşarken hayıflandığımız tüm yaşam kesitlerinden de pişmanlık duyamazdık aslında, bu günlere acılarla uzanmış yok sayamadığımız sevgimizi aslında koltuk altlarımızda saklarken de duyduğumuz o buruk hazzı şimdilerde tarif etsek işte yine o buruk sevinçler kaplar benliğimizi ki asla pişmanlıklar da aklımıza gelmez derken bile, vaz geçemediğimiz o hayatımızdaki yaşam karelerini gün gelir özler hâle gelmişsek eğer bağımlılık yapan o sevginin aslında direklerinin altında kalmamızdır özlemin temeli…

Vaz geçemediğimiz nefeslerdir aslında bu yaşam kesitimiz…

Şayet körü körüne bir sevda olsaydı basar üstüne geçer dememiz de an meselesi olurdu…

Aslında belki bu günlerde bunun anlamına özlem deriz belki de… Körü körüne bir bağ değildi bu derken sadece sadakatin varlığını yüzümüzde bir şamarla hissederiz…

Çarpık düşünceler ve de çapraşık düşüncelerin birbiri ile çarpışmasıydı belki de bu güne kadar yaşamda geçen zaman…
Hangi soruların cevabı hangi mantıkla verilecekti?
Sadece sevmenin kutsallığında kalan düşünceler miydi, yoksa hayatın basıp geçtiği benliğimize sığan oyunlar mıydı?
Bir gece ansızın kapının durmayasıya çalınmasıyla daldığın geçmiş düşlerinden, farkındasızlıktan kurtulurken, kapı zilinin son kez çalınmasıyla daldığın düş yorgunluğundan kurtuldum… Sanki…

Açılan kapının ardından merdiven sahanlığına baktığımda ayaklarım artık bedenimi bir anda taşımaz oldu…

“Yine benim gelen” dedi, “yine ben geldim, kopamadım karanlığımın tek ışığı olan senden” derken kollarını korkuyla boynuma doğru uzatıyordu…

Uzak ihtimallerin en uzağındaki bir gelişti bu, tüm düşüncelerimi bir anda ters çeviren gölgeyle ışığı karıştıran…
Mustafa yılmaz
ant+10

ahh ahh Seksenlerin güzü gibi, sancılıydı gidişin
Bir darbeydi, yüreğimin kabullenemediği…
Sessiz sedasız…
Öyle üryan…

harikasın canım sen hep yaz