Zührem Şiiri - Songül Canbaz Kaya

Bir birinden temaşalı sek duvarlar örmüşler Zührem,
Çatılardan yüksekçe,
Elini kaldırsa lacivertini sermiş sema.
Sağnaktan hallice göz yaşlarım,
Kim taşır ?
Ağır aksak yürüyen bulutlar olmasa.
Narasında boş havan döver,
Bıçkın desem aslı değil.
Ezilir salkımlı üzüm tanelerim,
Arlanmazın ayak izinde.
Bu hakkın değil,
Zührem, iki gözüm...
Kucağımda kalan küçük kız çocuğu,
Geçmeyen üç vaktin içindeyim.

Öksüzler meleşir badem gözlerinde Zührem
Taş dibekde ufalanmış can kırıkları,bileklerime dolanır.
Ustası yok kalelerin,
Neminde şarap kokusu.
Kapılarına kilitler çakılmış ağızlar dolusu.
Fitnesinden bit düşer, beyaz göynekli yakana
Zührem,
Kucağımda kalan küçük kız çocuğu,
Geçmeyen üç vaktin içindeyim.

Kol kola girmişcesine sırıtırlar karşımda,
Kızıl tuğlanın üstü şınlı pespaye tozu,
Keşmir pazarından şal, erzel kamburunda.
Cürmüne bakmaza diz çöktürmem,
Öyle deme Zührem.
Kılıcı kınından ayırır, şahı nede patişahı tanırım
Zührem,
Kucağımda kalan küçük kız çocuğu,
Geçmeyen üç vaktin içindeyim.

Gün içimden çekilir,
Omuzuma dokunan o küçük el,
Sen derim,
Delirir göz bebeklerim,
Meğer yabancıymışım, yaşadığım hayatın tül perdesinde,
Güneşin sararmamış ışıkları dökülürken kiraz oyalı mendilime,
Mendilim lime lime !
Dört köşesi dökülür elimden,
Ucuna değmemiş göz yaşım,
Yanarken yanağımda, iniltisini duyarım.
Zührem,
Kucağımda kalan küçük kız çocuğu,
Geçmeyen üç vaktin içindeyim.

Kıymetsizleştirir gönlü şukara üç beş şakayık,
Dillerinde gün görmemiş,
Öbek öbek büyüyen zakkum saksıları,
Birde yüzlerinden düşürürler ahlı bin parça aynayı,
Kanatır Zührem,
Tohumu yeni atılmış tarlalarımın çim tutmuş yüzlü filizlerini
Bir yas kopar dünyanın çakır gözlerinden.
Zührem,
Kucağımda kalan küçük kız çocuğu,
Geçmeyen üç vaktin içindeyim.

Seni bırakır mıyım, ben giderken?
Gidiyoruz Zührem,
Kucağımda kalan küçük kız çocuğu
Geçmeyen üç vaktin içinden,
Geçipte gidiyoruz Zührem.
İki gözüm, bana kalan çocukluğum.
Songül Canbaz KAYA
15.04.2025