Annem Üşümüyorum Şiiri - Songül Canbaz Kaya

Bayram nasıl olur bilmiyorum,
Demirden kanatlı kapı,senin gibiyim,
Yüzümden düşen acaba,
Bırakıyorum,kalsın burada.
Yokluğun kaplıyor ortalığı anne,
İlk eşikte hissediyorum.
Ellerinle yaktığın yılların kuzene sobası,
Kurulduğu yerde hala.
Bugün senin için yakıyorum,
Babamdan kalma örülmüş, söğütten odunları.
Odunlar tutuşuyor, tutuşuyorum.
Yoksun üşüyorum,
Sanki zemheri bırakmış bu akşamı,
Sessizliğe dönüyor saatin yelkovanı,
Ürperiyorum.
Sedirler bomboş, köşeler yığınla hatıra,
Yüreğimde esen rüzgar,boşaltıyor gözyaşını
Yakıyor anne kalbimin bir tarafını,
Ellerimi ısıtamıyorum.
Arıyor gözlerim, açılan kollarını.
Akşamdan sabaha,
Anne,sen akıyorsun.
Bayram sabahı,
Evimizin kireçli duvarlarına.
Sıcaklığın kaplıyor ortalığı,
Varsın işte sol yanımda.
Isınıyorum anne, bayram sabahı.
Doluyorsun evimize, içime
Ufak sesle açılırken odaların tüm kapıları,
Her defasında içeri giren al yanaklı,
Bu gelen annem olmalı...
Annem,
Yoksun üşüyorum,varsın ısınıyorum.
Kapılar sana açılalı...
Üşümüyorum...
Annem...
Üşümüyorum...
Songül Canbaz Kaya
03.04.2025