Zübeyir Kara Şiirleri - Şair Zübeyir Kara

Yürek nekadar yanar...
Sevgiyi nekadar tadar...
Acılar bağrımızda yanar...
Umutlar bize uzaktan bakar...
...
ÖMÜR BİR SERGİDİR

Kapkaranlıktı
Manasızdı,anlamsızdı,
Hayatın başlangıç noktasındaydı
Parmak,göz,kulak,burun
Bunlar neyin manasıydı
Belkide yoklukla varlığın bir aynasıydı

Aldım yine resmini,titreyen ellerime
Lanet ettim sensiz geçen, günlerime
İçimi titretti,engel olamadım gözlerime
Gözyaşlarım karıştı, verdiğim sözlerime
Uzaktayım,kimse kulak vermiyor isteklerime
Rabbim güç ver,benim dermansız dizlerime

ruh aradığını bulamaz kanadıkça kanar
hüzün dersin efkar dersin can sıkıntısı belkide
neylersin ki hayat karmaşası
aç olan ruh bedenin tokluğunu ne yapsın
ruh karanlıkta güneşler aydınlatmazki
ruh sızlamakta melhemler sargılar kanını durdurmazki

Kalp ki taa derinlerden gelir sesi
Ademe havvaya, bekaya uzanır eli
Biçare gönlümün sızlayan yeri
Dygularımın yanlız yaşandığı, gönül evi

TOHUM ÇÜRÜMEDEN FİLİZ VERMEZ

Şiir yazarsın birşeyler hissedersin
Bu hissini sonrada yaşamak istersin
Duygularını bir kağıda dökersin
Bitince tenkitle,baştan başa süzersin

nesi boş nesi dolu hayat yolunun
ölümle nurlanır imanın her kolu
resulüne kavuşmaktır canların ebedi huyu
şükürler ALLAHA duaların kabulü

nur ile açıldı kilitli düşler

suskun suskun bakma
duruşunda ne sırlar var
bakarken ciğerimi yakma
gözlerinde ne yollar var
...
asma suratını asma

Adım adım yaklaşıyorum

suskun bir akşamın puslu gecesinde
ilkbaharın habercisi sabahlara doğru
nemli gökyüzünün çiğ damlasıyla
kokusuyla uyanacak gül bahçesine

Yeşerdi filiz verdi tüm hayatlar
Tomurcuk açtı
Başak verdi
Yanlızdım kimseler tutamadı elimi
Bu yürek kor ateşlerde
Yandı yandı yandıkça yandı