Zordur komşu olmak gölgeye

düş izi kalmış belleğimde biraz ağrılıyım
güç ulaşmışım sabaha şaşılası akıyor zaman
örtüyorum geceden getirdiklerimin üzerini
kuşluğa yükleniyor uykusuzluğum durmadan

hangi kararsızlıktandı durağanlığım şimdi
düşkünlük durumu bu belki incinmişlik etkisi
çocukça ufalıyor ellerim dilimde kekelemeler
isteksizce siliyorum soruları akarken dakikalar

kendinde olmayışı insanın zorlaştırıyor yaşamı
böyle çıkılmıyor sokağa ev dalgınlığımdan alacaklı
kalktığım her masada gün yeniden yaralanıyor
gizemli bir veda akıyor birden şuralardan

sanıyorum titreyen yalnızlığımdı soğurken içim
betona dönüşüyor suskularım sisli hissiz şaşılası
parmaklarım zor nesneler çiziyor boşluğa
korkuyorum uzlaşılmaz karanlıklara saplanmaktan