Bir zorbadır hayat yaban gülünün dalında
Gecenin koynunda solgun düşler ışık vermez
Baht dediğin iki dudak ucunda söylenemeyen bir çift söz
Bitmeyen ayrılık, gülmeye hasret dudaklar yaban gülünün dalında
Bir zorbadır hayat aşkın tohumu atılmış kalplerin ocağında
Umutsuzluğun karanlığıdır çaresizliği doğuran
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var