Kirpiklerimde yaşanan o sahneyi,
Elimdeki kalemle, yazdığım kağıt,
Varolan düşünceyi döktüm üzerine,
Cenneti anlattım;
Okuyarak inandım,
İnsan olmanın, nedenli zor zanaat olduğuna.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta