Değilsem de Ârif anlarım gardaş!
Ne anlatır susuş, ne söyler bakış!
Sanırdım yoldaşsın, sanırdım sırdaş,
Öyle bellemiştim, öyleydi nakış!
Demek insan bazen yanılıyormuş,
Münâfıkta dosttur sanılıyormuş.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
