Zor Olur Mu Hiç Şiiri - Osman Şenol

Zor Olur mu Hiç
Gözümde ne kadar büyütmüşüyüm,
Pire,göre göre fil olur mu hiç?
Kalbi kovan yaptık bal gerek diye,
Eşek arısından bal olur mu hiç?

Gündüzüm,gecemde onunla kaldım,
Dünyada eşi yok bir değer sandım,
Sazıma süs ettim,hep onu çaldım,
Paslı tenekeden tel olur mu hiç.?

Ben bu aşk yüzünden çok çektim çile,
Hileye uğradım yapmadan hile,
Çok bekledim bir tatlı söz,nafile,
Kirpinin okundan dil olur mu hiç?

Kimi görse,o an,ona sulanır,
Ne ar eder,ne kimseden utanır,
Ben kaçarım,ayağıma dolanır,
Sarmaşık otundan gül olur mu hiç?

Şu gönlümü bir tek ona bağlardım,
Varsa,yoksa onla gönül eğlerdim,
İki gözüm,iki çeşme,ağlardım,
Duy ki göz yaşından sel olur mu hiç?

Deli oldum omnu sevdim seveli,
Her şeyimle ona verdim ben,beni,
Görmemişim özür,kabahatimi,
İnsan hiç bu kadar kör olur mu hiç?

Varamazsın,gör yanına cakadan,
Haberi merhabadan,tokadan,
Böylesini artık tutup,yakadan,
Silkeleyip atmak zor olur mu hiç?

Nefrettir Osman'ın içinde yatan,
Bana yar olamaz hep beni satan,
Bu gün 'sevdim' deyip,yarın aldatan,
Pespaye birinden yar olur mu hiç? ...